WIERSZE NA MURACH…

Miasto rozumiane jako tekst kultury posługuje się innym językiem niż literatura, co nie znaczy, że obie dziedziny nie mogą się ze sobą komunikować. Swoistym przykładem są murale z fragmentami utworów wierszowanych.

Powstające zazwyczaj przy okazji organizacji wydarzenia literackiego zostają na ścianach budynków na dłużej – jak chociażby pokłosie lubelskiego festiwalu „Miasto Poezji”. Podobny rodowód ma „Ściana Poetów” w Kutnie, będąca echem konkursu dla liryków. Słowa połączone z interpretującymi je obrazami dekorują mury byłego więzienia.

W Poznaniu stały „adres zamieszkania” na ścianach bloków i kamienic mają Wisława Szymborska, Stanisław Barańczak oraz Zbigniew Herbert. Z kolei Wrocław chwali się Stanisławem Dróżdżem i jego poezją konkretną, stawiającą na efekt wizualny wzmacniający znaczenie słów. Twórca, który powtarzał, że miejsce poezji jest wszędzie „i w katalogach, i w miejscach publicznych, i w Internecie”, znalazł swój zakątek nawet w niemieckim Hünfeld. W miasteczku tym Gerard Jürgen Blum-Kwiatkowski, przez wiele lat związany z Elblągiem, rozpoczął w 1996 roku projekt „Das Offene Buch” („Otwarta księga”). Na fasadach budynków umieszczał wielkoformatowe teksty poezji wizualnej i konkretnej autorów z całego świata. Jego artystyczne działania doskonale wpisywały się w ideę „miasta sztuki” dostępnej dla wszystkich mieszkańców, którą Hünfeld realizuje.

Ulicznym poetą w zasadzie może zostać każdy, a najprościej dokonać tego w Krakowie. Na fasadzie jednej z kamienic przy ulicy Brackiej, gdzie „pada deszcz, gdy konieczność istnienia trudna jest do zniesienia” – jak śpiewał Grzegorz Turnau, od zachodu słońca do drugiej rano wyświetlane są wiersze w języku polskim i angielskim. Do akcji zapoczątkowanej przez Michała Zabłockiego już w październiku 2002 roku, a wznowionej od stycznia 2006 roku, można dołączyć, korzystając z serwisu eMultipoetry.eu. Międzynarodowa społeczność poetów zaprezentowała swoją twórczość ponad 5 tysięcy razy.

Nie tylko ściany i mury, lecz także chodniki i schody goszczą w swoich progach poezję. W taki sposób rutynę miejskiego krajobrazu przełamał Lublin, gdzie można potknąć się o Piotra Sommera, Ryszarda Krynickiego czy Mirona Białoszewskiego. Na przystankach, w kawiarniach, klubach i osiedlowych sklepach Warszawy przez jeden miesiąc w roku „rozdają” współczesną poezję europejską. Akcja „Wiersze w mieście” – wcześniej znana jako „Wiersze w metrze” – zachęca do czytania na ulicy. Z powodu epidemii koronawirusa edycja 2020 przeniosła się do sieci, więc praktycznie każdy mógł poznać twórczość poetek i poetów z 19 regionów, m.in. Flandrii, Malty, Mołdawii, Portugalii, Turcji i Włoch. Internetowa odsłona projektu poświęcona była problemom ekologii, a Polskę reprezentowała Julia Fiedorczuk z utworem „Fotosynteza”.

Źródło: culture.pl